Της Αγγελικής Γυπάκη (Β΄ Αντιπρόεδρος Δ.Σ. ΕΣΗΕΑ – Υποψήφια για το Δ.Σ. ΕΔΟΕΑΠ)
Όταν πρωτοβρέθηκα στο πολυτάραχο μονοπάτι της δημοσιογραφίας, θυμάμαι-νεαρή συντάκτρια τότε- ότι η μόνιμη αγωνία μας ήταν να μαζέψουμε τα ένσημα για να μπούμε στην ΕΣΗΕΑ. Βλέπαμε την Ένωσή μας με δέος, καθώς με την σφραγίδα της στην ταυτότητα μας αποκτούσαμε οντότητα στον χώρο μας και κύρος. Λογιζόμασταν πλέον ,καταξιωμένοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι.
Όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μας πάντα κυριαρχούσε το μεγάλο της απόκτημα. Το πολύτιμο αυτοδιαχειριζόμενο ταμείο Υγείας και Πρόνοιας ,το οποίο άλλοι πριν από εμάς, δραστήριοι συνάδελφοι έστησαν και κράτησαν γερά για αρκετά χρόνια. Γιατί τότε θυμίζω- μέχρι και πριν τρία χρονια – τα μη μέλη της Ένωσης δεν μπορούσαν να εγγραφούν στον ΕΔΟΕΑΠ.
Θυμάμαι τότε που επισκεπτόμασταν τα ιατρεία του, στον 3ο όροφο την Ακαδημίας 20 … Παρά τις περιορισμένες -συγκριτικά με σήμερα- υπηρεσίες που προσέφερε, νιώθαμε κάτι σαν… άρχοντες. Ήταν βλέπετε και η εικόνα που είχαμε από τις αντίστοιχες υπηρεσίες του δημόσιου συστήματος υγείας.
Από τότε έπεσε πολύ νερό στο αυλάκι. Το ταμείο μας αναβαθμίζονταν χρόνο με το χρόνο, από ικανούς συναδέλφους που βρέθηκαν στο τιμόνι του – συνήθως ισχυρά ονόματα της δημοσιογραφίας.
Όμως, όπως συμβαίνει πάντα σ’ αυτή τη ζωή, ότι ανεβαίνει κατεβαίνει.
Η παρ’ολίγον ολική καταστροφή
Η εποχή της …επίπλαστης οικονομικής ευημερίας που πέρασε η χώρα τις δεκαετίες ’80-’90 έφερε τις δραματικές της συνέπειες. Η οδυνηρή οικονομική κρίσης έφερε τα πάνω κάτω με όλες τις γνωστές ολέθριες επιπτώσεις και στο ταμείο μας.
Οι περισσότεροι θυμόμαστε τις δραματικές συνθήκες που βίωσε το ταμείο μας το 2016 -2017. Ήταν τότε, αμέσως μετά την κατάργηση του αγγελιοσήμου, που είχαμε ήδη διασωληνωθεί ( μία λέξη πολύ επίκαιρη…δυστυχώς).
Αλλά κάποιοι ..εκλεκτοί εκλεγμένοι συνδικαλιστές μας, αρνούνταν πεισματικά να δουν τους «τίτλους τέλους¨». Βαυκαλίζονταν ότι μία και μοναδική είναι η λύση.
Ποιά? Εύκολο… Να μας επιστρέψουν το αγγελιόσημο εν μέσω μιας Ελλάδας, που με το ζόρι ανέπνεε υπό το βάρος μνημονίων. Και … επέμεναν να στέκουν παθητικά αναπολώντας το χαμένο παράδεισο.
Ο επιθανάτιος ρόγχος του ΕΔΟΕΑΠ ηχούσε οδυνηρά στα αυτιά μας. «Κλείνουμε? Πότε?» ήταν το μόνιμο ερώτημα. Βλέπαμε το κοινό μας σπίτι και το κοινό μας μέλλον να απειλείται με ολική κατάρρευση αλλά… κάποιοι στην διοίκηση της ΕΣΗΕΑ είχαν το «αλάθητο του Πάππα» αγκιστρωμένοι στα περασμένα μεγαλεία!
Τι είχαμε τότε και τι τώρα?
Η εποχή του ευημερίας «έριξε αυλαία» με κρότο.
Εκεί που αναπολούσαμε τον χαμένο παράδεισο «είδαμε» τα ταμειακά μας διαθέσιμα να κατρακυλούν σε μόλις στα 2,1 εκατ ευρώ . Ήδη, επί αγγελιοσήμου ο ΕΔΟΕΑΠ παρουσίαζε έλλειμμα 17 εκ. ευρώ. Μετά την κατάργησή του το έλλειμμα εκτοξεύεται στα 34 εκ. ευρώ (!!!).Μεσούσης λοιπον της κρίσης ακόμη και την τελευταία χρονιά ισχύος του αγγελιοσήμου, ο ΕΔΟΕΑΠ είχε, κατά προσέγγιση δαπάνες 39 εκ. ευρώ (37% αυτών για επικούρηση και εφάπαξ και 35% για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εκτός ΕΔΟΕΑΠ). Και έσοδα 22 εκ. ευρώ (17εκατ. από αγγελιόσημο και 5εκατ. από εισφορές εργαζομένων).
Τι έχουμε σήμερα ? Με τη λύση του 2% επί του τζίρου των διαφημίσεων τα ταμειακά διαθέσιμα έχουν υπερβεί τα 52 εκατ ευρώ Μία εικόνα ευρωστίας η οποία μας επιτρέπει να αισιοδοξουμε και να ελπίζουμε για ακόμη καλύτερες μέρες.
Στην τελευταία Γενική.Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ ακούσαμε αναλυτικά τόσο από τον Πρόεδρο κ. Στάυρο Καπάκο και τον Ταμία κ Βαγγέλη Τάτση, όσο και από την εξελεγκτική επιτροπή ότι ήδη και «παρά την μείωση των εσόδων αυξήθηκαν οι παροχές για την υγεία, την επικούρηση και το εφάπαξ σε 46,2 εκατομμύρια το 2020 έναντι 40,9 το 2019.
Δώσαμε δηλαδή 4 εκατ. ευρώ παραπάνω στην υγεία, 1 εκατ. παραπάνω στο εφάπαξ και 275.000 περισσότερο στις συντάξεις, ενισχύοντας το κοινωνικό πρόσωπο του ΕΔΟΕΑΠ και μάλιστα εν μέσω κρίσης». Νέας υγειονομικής αυτή τη φορά κρισης θα πρόσθετα εγώ. Αυτή της πανδημίας.
Βεβαίως και υπάρχουν παράπονα. Τα ακούω κι εγώ συχνά… Ωστόσο, ας δούμε την μεγάλη εικόνα . Αρκετά από αυτά είναι θέματα καθημερινής διαχείρισης και θέλω να πιστεύω αντιμετωπίσιμα.
Τώρα που νιώθουμε πιο ασφαλείς απέναντι στα μεγάλα προβλήματα…ναι τώρα ήρθε η ώρα για νέα μεγάλα άλματα ποιοτικής αναβάθμισης και διεύρυνσης των υπηρεσιών υγείας και πρόληψης.
Νέα εποχή -Νέες υπηρεσίες για το ταμείο μας
Κερδίσαμε ένα μεγάλο στοίχημα κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού.
Έρχεται σιγά -σιγά και η ώρα να το …χαρούμε. Πώς? Με παραγωγικό έργο.
Να δημιουργήσουμε δηλαδή νέες υπηρεσίες :
- Να αγκαλιάσουμε τους μοναχικούς συναδέλφους μας αλλά και άτομα με κινητικά προβλήματα με μια νέα υπηρεσία μέριμνας και βοήθειας στο σπίτι,
- Να φροντίσουμε περισσότερο την υγεία των συναδέλφων μας, προσφέροντας διευρυμένες και πρωτοποριακές υπηρεσίες πρόληψης όπως: η διακοπή του τσιγάρου, η σωστή διατροφή και άθληση, η αναγνώριση των εναλλακτικών θεραπειών.
- Πάνω από όλα, να θεραπεύσουμε την ψυχή πριν και μαζί με το σώμα, ενισχύοντας και στηρίζοντας την ψυχολογική υποστήριξη και βοήθεια.
Αρκεί οι εκλεγμένοι μας, απ’ όπου κι αν προέρχονται συνδικαλιστικά, να ομονοούν θέτοντας σε πρώτη προτεραιότητα την εξυπηρέτηση του συλλογικού συμφέροντος.
Αν θέλουμε…ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε ακόμη θαύματα.
Το αποδείξαμε πριν τρία χρόνια.
Όλοι μαζι για τον ΕΔΟΕΑΠ, λοιπόν
Ο ΕΔΟΕΑΠ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
